چه گردونِه یْ نچرخی داری ای عشق

چه معدِه یْ پر ز نفخی داری ای عشق!

به طعنه یار فرهادت شیرین بود،

عجب لهجه یِ تلخی داری ای عشق..



*ی آخر گردونه و معده رو ساکن بخونید